باران گلوله در یک هوای آفتابی

استودیوی People Can Fly در کارنامه خود عنوان خوش ساخت Painkiller را دارد. پس از موفقیت این بازی، Epic Game استعداد بالای آن ها را در ساخت بازی های اول-شخص مشاهده کرد و این استودیو را خرید. از سال 2007 اعضای PCF شروع به ساخت IP جدیدی به نام Bulletstorm کردند. این بازی همانند Painkiller یک Run'n'Gun سریع است که اتفاقاً نو آوری های جالبی دارد. Bulletstorm تحت نظر مستقیم Epic Games و کلیف بلسزینسکی (Cliff Bleszinsky) ساخته شده و از موتور قدرتمند این استودیو یعنی Unreal Engine 3 استفاده می کند، ولی آیا این بازی توانست انتظارات را برآورده کند یا خیر؟

داستان

از یک عنوان تیراندازی سریع مثل Bulletstorm داستان آنچنانی انتظار نمی رود، ولی باز هم داستان بازی افتضاح نیست و نکات جالب بسیاری دارد. شما در نقش گریسون هانت (Grayson Hunt) قرار می گیرید. یک سرباز دولتی که برای یک گروه نظامی مخفی به نام Dead Echo کار می کند. جوخه Echo از زبده ترین مبارزها تشکیل شده که اهداف یک ژنرال را پیش می برند. در ابتدای بازی، گری متوجه می شود که ژنرال در حقیقت آن ها را به ماموریت هایی فرستاده که در آن جوخه Echo به کشتن مردم بیگناه می پرداختند. گری از این موضوع بسیار عصبانی می شود و تصمیم می گیرد هر طور شده انتقام خود را از ژنرال بگیرد. بازی کمی جلوتر می رود و ما کنترل گری را طوری در دست می گیریم که او مست است و قصد دارد طی یک حرکت عجیب سفینه جنگی ژنرال را نابود کند. کار او خیلی خطرناک است و نتیجه، کشته شدن تمام اعضای جوخه Echo می شود و در این بین فقط یک نفر یعنی ایشی (Ishi) زنده می ماند که طی یک عمل نصف مغزش ربات و نصف دیگر آن انسان است. گری و ایشی به سرزمینی به نام Stygia می روند، جایی که همه سعی در کشتن آن ها دارند، اما در ادامه این دو متوجه می شوند که ماجرا به این سادگی نیست. داستان Bulletstorm هرچند کلیشه ای است، ولی شخصیت های جالبی دارد. مثلا ایشی خیلی شبیه به یک Terminator است و قسمت رباتی ذهنش قصد دارد وجه انسانی او را بگیرد. مبارزه او با این موضوع جالب است و خود شخصیت گری هر چند بسیار از دوک نوکم (Duke Nukem) و مارکوس فنیکس (Marcus Fenix) وام گرفته، ولی شوخ طبعی و دیوانگی او بسیار خنده دار است. دیالوگ های بازی خیلی شبیه به Gears of War کار شده و بسیار بامزه هستند.

گرافیک

به شخصه انتظار زیادی از گرافیک این بازی داشتم، چون زیر نظر مستقیم Epic Games خالق Unreal Engine 3 ساخته شده، ولی متأسفانه Bulletstorm از مشکلات زیادی در این قسمت رنج می برد. بافت های به شدت بی کیفیت در کنار Texture Loading وجه بدی به بازی داده و خوشبختانه رنگ بندی زیبا و شاد که حاصل رنگ های آبی و سبز هستند، بازی را از سقوط در این بخش نجات داده است. در بعضی مواقع با افت فریم (به خصوص در صحنه های سینمایی) روبرو هستیم و Lip Synch بازی هم بسیار بد است. محیط های داخلی به لطف بافت های ضعیف واقعاً افتضاح هستند، ولی محیط های خارجی زیبا کار شده اند. Draw to Distance بازی بسیار زیبا و نفس گیر است، ولی حقیقت امر این است که تمام این محیط های زیبا عکس هستند. به طور کلی رنگ بندی بازی بسیار زیبا است، ولی در مقابل عنوانی مثل Enslaved: Odyssey to the West که با همین موتور ساخته شده، هیچ حرفی برای گفتن ندارد. بازی ای که Epic Games پشت آن بوده و شاهکارهای گرافیکی مثل Gears of War را در کارنامه دارد، از لحاظ گرافیکی هیچ حرفی برای گفتن ندارد، به خصوص که همزمان با Killzone 3 عرضه شده است.

موسیقی/صداگذاری

صداگذاری شخصیت ها در یک کلام عالی است. Epic Games علاقه زیادی در استفاده از صداهای خشن و کلفت برای شخصیت های اولش دارد و در Bulletstorm هم گری از این قاعده مستثنی نیست. با اینکه سعی شده تا شخصیت او شبیه به دوک نوکم باشد، ولی هیچگاه مزه پرانی هایش به تکه های شاهکار دوک نمی رسد. یکی از لذت های بازی، شوخی های بامزه گری با ایشی است. موسیقی حرف خاصی برای گفتن ندارد. قطعات خیلی تکراری و سرد هستند و جو زیادی به بازی نمی دهند و به طور کلی بازی در این بخش ضعیف کار شده است.

گیم پلی

به طور کلی Bulletstorm یک Run'n'Gun معمولی است، ولی PCF مضامین جدیدی به آن اضافه کرده که به قولی نو آوری به آن ببخشد، اما آیا آن ها در این کار موفق بوده اند؟ هر چند سرخوردن روی زمین کاملا شبیه به Vanquish و Crysis 2 است، ولی چنین حرکت هایی مثل لگد زدن و یا جلو کشیدن دشمنان به وسیله کیت برقی روی دستان، لذت زیادی به گیم پلی Bulletstorm داده است. در این بازی نو آوری در کشتن دشمنان باعث می شود مهارت شما بالا برود و با استفاده از آن اسلحه خود را ارتقاء دهید و یا راهنمای حرکات جدید بگیرید. شوت کردن دشمن با لگد به داخل یک کاکتوس و یا جلو کشیدن آن ها به جلوی میله تیز و یا پرت کردن آن ها از بلندی مهارت بیشتری به شما می دهد و در حقیقت کشتن در Bulletstorm محدود به تیراندازی نمی شود. روند گیم پلی بسیار سریع و خیلی شبیه به Painkiller است، ولی بازی در این قسمت بی نقص نیست. به طور کلی طراحی مراحل بعد از گذشت 3 ساعت تکراری می شوند و تمام لذت بازی خیلی پیش پا افتاده می شود. هر چند بازی خیلی کوتاه است و 6 ساعت بیشتر طول نمی کشد، ولی همین میزان کم هم در آخر کمی ملال آور می شود. لوکیشن های متنوع کمک خوبی به تکراری شدن آن کرده، ولی این موضوع حتی به بخش چندنفره هم راه پیدا کرده و بازی در این قسمت هم پس از مدت کمی تکراری می شود و جذابیت بالای سری Unreal Tournament را ندارد. میزان سلاح ها خیلی کم هستند، ولی این تعداد کم هم کارکرد خوبی دارد، هر چند هیچ تفاوتی با اسلحه های Gears of War ندارند. به طور کلی بازی خیلی شبیه به Gears of War (از طراحی شخصیت ها گرفته تا اسلحه ها، محیط ها و مراحل) است. کنترل بازی خوب و سریع است، ولی مشکلاتی هم دارد، مثل نشستن که در بسیاری از مواقع که می خواهید با نشستن سنگر بگیرید این کار واقعا عذاب آور می شود. شما باید مدام آنالوگ سمت چپ را نگه دارید. این در حالیست که هیچگاه نمی توانید بدون حرکت بنشینید و همیشه به بیرون از سنگر می آیید. متأسفانه Boss Fightهای بازی به اندازه Painkiller جذاب نیستند و بیشتر شبیه به Gears of War هستند. گاه باگ هایی هم دیده می شوند، مثلا در یکی از مراحل یکی از شخصیت ها دری را بازی نمی کرد و من مجبور شدم بازی را Restart کنم تا این موضوع درست بشود. متأسفانه هوش مصنوعی (AI) هم به خوبی کار نمی کند و یک تنه باید همه را نابود کنید. به طور کلی Bulletstorm گیم پلی بسیار سرگرم کننده و جالبی دارد. اگر چه در اواخر کمی تکراری می شود، ولی تجربه نو آن در ابتدا بسیار جذاب است.

نتیجه گیری

Bulletstorm عنوانی سرگرم کننده و جذاب است، ولی وقتی در بازار تیراندازی اول-شخصی مثل Killzone 3 وجود دارد، مشکلات Bulletstorm بیشتر به چشم می آیند. اگر هم این دو بازی را با هم مقایسه نکنیم، Bulletstorm می توانست خیلی بهتر از این ها ظاهر شود.