برخاسته از آتش

[ توسط امیرالفت ویرایش شد » مشکل : ناخوانا بودن مطلب ]

یکی از زیباترین و بزرگترین عناوین RPG این نسل شاهکار BioWare یعنی Dragon Age: Origins بود. این بازی داستان سرایی بسیار غنی داشت و به خوبی المان های سنتی RPG را کنار هم قرار می داد و بسیاری از آن ها را به بهترین روش ارتقاء داد. اینبار دنباله ای بر نسخه قبل داریم که داستانی جدید از قهرمانی جدید را روایت می کند.

داستان

یکی از بهترین داستان سرایی های که در این نسل مشاهده کردیم، داستان نسخه اول این بازی بود. BioWare به خوبی می داند چطور داستانی درگیر کننده و حماسی خلق کند و چطور شاخ و برگ به آن بدهد تا آن را همانند یک اثر هنری برجسته نشان دهد. ما در Mass Effect هم هنر تیم نویسندگان آن ها را دیدیم و بار دیگر همانند قبل در نسخه دوم Dragon Age با چنین موضوعی روبرو هستیم. داستان در مورد فردی به نام هاوک (Hawke) است که پس از حمله Darkspawnها به شهر و خانه آن ها، همه مردم را می کشند و شهر را به خاک و خون می کشند. چیزی از شهر لوترینگ (Lothering) باقی نمانده و حال هاوک همراه خواهر و مادر خود از خانه فرار می کنند. در میان راه، آن ها با خطرناک ترین نیروهای Darkspawn روبرو می شوند و سرانجام جان سالم به در می برند. Darkspawn به شهرهای زیادی حمله و همه جا را نابود کرده است. معدود شهرهایی توانسته اند از آتش این نیروی شر دور بمانند. یکی از این شهرها کرکوال (Kirkwall) است. خانواده هاوک که قبلا در کرکوال زندگی می کردند، برای پناه به آنجا می روند، ولی مشاهده می کنند که از مکان های مختلف، تعداد زیادی مردم به این شهر پناه آورده اند و به همین خاطر دولت که دیگر جایی برای مردم ندارد، دروازه های شهر را روی آن ها می بندد. حال هاوک و خانواده اش باید راهی برای ورود به شهر پیدا کنند که به قیمت خوبی برای آن ها تمام نمی شود. داستان DAII هر چند غنی و درگیر کننده است، ولی یک تفاوت عمده با نسخه قبل دارد. در Origins داستانی حماسی را پیش رو داشتیم، ولی در DAII داستان بیشتر مرموز و شخصی تر شده است. البته این تغییر لطمه ای به بازی نزده و اتفاقا نوعی تنوع در روایت داستان ایجاد کرده است. باز هم همانند قبل داستان Dragon Age خیلی شبیه به سه گانه The Lord of the Rings است. مثلا حمله Darkspawn به شهرها همانند حمله اورک ها (Orc) در TLOTR است و مهاجرت مردم همانند پناه آوردن مردم به روهان (Rohan) است. دیالوگ ها بسیار پخته و جذاب هستند و به خوبی داستان را پیش می برند. متأسفانه روایت اصلی بازی آن کشش و جذابیت قبل را ندارد و داستان های فرعی بازی هستند که در اصل چیدمان آن را تشکیل می دهند. بعضی شخصیت پردازی ها بر خلاف شخصیت پردازی های فوق العاده Origins ضعیف کار شده و ما گذشته کاملی از آن ها متوجه نمی شویم. در نهایت DAII از لحاظ داستانی یک بازی بسیار غنی و جذاب است که در سبک خود واقعا پیش تازی می کند.

گرافیک

از لحاظ تکنیکی گرافیک بازی هیچ حرفی برای گفتن ندارد. فریم بازی روی 60 ثابت است و این خود یک نکته مثبت است، ولی بافت ها خیلی ضعیف هستند. بعضی محیط ها خیلی خلوت و بدون جزئیات هستند، اما چیزی که DAII را از لحاظ بصری ممتاز می کند، طراحی هنری زیبای آن است. رنگ آمیزی گرم در کنار سبک کارتونی گرافیک، خیلی زیبا شده است. طراحی ها خیلی حرفه ای هستند و شخصیت ها از جزئیات بالایی از نظر هنری و طراحی برخوردار هستند. محیط های داخلی و یا شهر با معماری خیلی هنری کار شده اند. Draw to Distance هم همانند یک نقاشی آب رنگ تاثیر گذار و وسیع است. وقتی هوا تاریک می شود، کوچه های زیبایی را در شهر می بینید که با نور مشعل های زرد خیلی زنده به نظر می رسند و در طول روز گرمای آفتاب سوزان را بر سطح آن حس می کنید. DAII را نباید به چشم یک بازی واقع گرا از لحاظ بصری نگاه کرد، بلکه باید به آن مثل یک نقاشی نگاه کرد که با ذوق هنری طراح آن همراه بوده است. نسخه PC بازی همانند قبل از نظر تکنیکی طراحی بهتری دارد.

موسیقی/صداگذاری

صداگذاری شخصیت ها حرف ندارد. صدای های دلنشین در کنار هنرپیشگی زیبای صداگذاران خیلی خوب است و بر خلاف قبل اینبار شخصیت اول بازی هم صحبت می کند که اتفاقا صدای پخته و خوبی دارد. این نکته در بازی که سهم بزرگی از آن دیالوگ گویی است، خیلی درخشان است که BioWare همانند همیشه به خوبی از پس آن برآمده است. صداگذاری محیط هم عالی شده است. در شهر به خوبی صدای هم همه مردم را می شنوید، صدای باد که در کوچه ها می پیچد و صدای کارکنانی که روزها مشغول کار هستند. مردم در گوشه و کنار با هم صحبت می کنند و به خوبی فضای بازی را زنده نشان می دهند. شب هنگام، صدای جیرجیرک ها و جرقه های مشعل جو مناسب فضا را القاء می کنند. موسیقی بازی هم همانند قبل توسط آقای اینون زور (Inon Zur) ساخته شده که شاهکاری بی نقص است. قطعه های سمفونی جذاب در حین مبارزات شما را گرم یک مبارزه تاریخی می کنند و قطعات عاطفی و ملایم آن شما را غرق مرموز بودن و دنیای فانتزی DAII می کنند.

گیم پلی

گیم پلی DAII از همه لحاظ نسبت به قبل پیشرفت داشته است. نکات مثبت قوی تر شده اند و نکات منفی اینبار به درستی به کار رفته اند. سیستم دیالوگ گویی همانند Mass Effect دایره وار شده و می توانید انواع و اقسام لحن صحبت کردن ها مثل مهربان بودن، شوخی کردن و یا محکوم کردن طرف مقابل را انتخاب کنید. این سیستم دایره ای خیلی خلاصه تر و جمع و جورتر شده و شما راحت تر می توانید دیالوگ بگویید. منوهای پیچیده Origins خیلی آزار دهنده بودند، ولی در DAII همه چیز خیلی ساده و راحت است. به راحتی می توانید شخصیت ها را Upgrade کنید، به نقشه دسترسی داشته باشید و ماموریت های خود را مطالعه کرده و آن ها را انتخاب کنید. گذشته از این موارد، طراحی بصری منوها خیلی شیک تر و زیباتر شده است. مبارزات بزرگترین پیشرفت را در زمینه گیم پلی داشته اند. اینبار باید با زدن پشت سر هم دکمه ها تقریبا شبیه به یک بازی Hack & Slash مبارزه کنید و همانند قبل لازم نیست فقط یک دکمه بزنید تا شخصیت شما آن را اجرا کند. هر چند بعضی ها این تغییر را شکستی در قالب RPG بازی می دانند، ولی وقتی گیم پلی چالش بر انگیزتر و جذاب تر از قبل بشود، این حرف مسخره ای است. هنوز هم همانند قبل فنون چندضرب (Combo) مورد نظر را در منوی کوچک پایین می چینید و می توانید فنون بسیاری را اجرا کنید. خوشبختانه تعداد زیاد فنون و قابلیت Upgrade آن ها خیلی جذاب تر شده و سلاح های زیادی هم بستگی به نوع کلاسی که برای شخصیت خود در اول بازی انتخاب کرده اید، وجود دارند. مراحل همانند قبل خیلی متنوع و جذاب هستند. از دخمه های تاریک و ترسناک گرفته تا مبارزات در خیابان های تاریک شهر همه و همه دنیایی بسیار فانتزی و زیبا را خلق می کنند.

نتیجه گیری

DAII عنوانی بزرگ در سبک RPG است که اگر ضعف های کوچک آن را تحمل کنید، شما را ساعت ها با دنیای خود سرگرم می کند.